Vyacheslav Akhunov
Antrepo No.3
Tütün Deposu 1 & 2
Feriköy Rum Okulu

1948, Oş. Taşkent'te yaşıyor.

Vyacheslav Akhunov; kolaj, resim, enstalasyon, performans, eylem ve video gibi yapıtlar veren, çok sayıda deneme ve roman yazmış bir sanatçı, yazar ve felsefecidir. Onlarca yıl boyunca periferideki bir konumda bulunduğu Taşkent'te, 1970'lerin Moskova'sındaki kavramsalcılık deneyimlerini yeniden işledi, 1980'lerde de öncü happeningler ve eylemler düzenledi.
Akhunov 1974-1987 arasında tipik sosyalist propagandanın ikonografisini kullanan bir dizi kolaj üzerinde çalıştı. Lenin'in Anıtsal Propaganda Planı (1976-83), Leniniana (1977-82) ve Şüpheler (1976) hep devrim lideri Lenin'e adanmıştır. Sanatçı kolajlarını yaparken çok çeşitli kaynaklar kullanır: kitaplar, sanat dergileri, gazeteler, albümler ve posterler. Leniniana'da ünlü önderin çeşitli resimleri minimal çizimlerin içine yerleştirilmiş, böylece düşsel bir "siyasal" manzara yaratılmıştır. Şüpheler, orijinal propaganda posterlerinin küçük boyda ve aslına sadık suluboya replikalarından oluşan bir dizidir. Tek müdahale, siyasal sloganların sonuna eklenen ve böylece geçerliliklerini sorgulamaya açılan soru işaretleridir. Pullar, SSCB Komünist Partisi liderlerini (Lenin, Stalin, Brejnev, Çernenko) gösteren çeşitli toplumsal gerçekçi resimlerden, belgesel fotoğraflardan ve propaganda posterlerinden yola çıkıyor. Siyasal söylemin yapıbozumunu gerçekleştiren dizi, SSCB'nin siyasal tarihinin anlatısını da özetlemiş oluyor. Sineklik Devrimi (1977) adlı bir diğer kolaj-desen dizisi, elde tutulan sineklik tasarımlarını arka planda kullanır, sanatçı bunların üstüne devlet işaretleri ve simgelerini, devrimcilerin ve Politbüro üyelerinin portrelerini koyar.
1 m2 (2007), bir metrekarelik bir alanda kibrit kutularından yapılmış bir enstalasyondur ve büyük ihtimalle bu kadar küçük bir alanda gerçekleştirilmiş en büyük retrospektif sergidir. Kibrit kutuları sanatçının 1976-1991 arasında tuttuğu çok sayıdaki günlükten ve albümlerden alınmış küçük boy röprodüksiyonlarıyla, desenleriyle ve planlarıyla dolu. Yakından incelemeyi mümkün kılan bir monitörde, Akhunov'un günlük ve sanatçı defterlerinden oluşan bir arşiv görülebiliyor.
Akhunov'un işleri Sovyet propagandasının estetiğini sınırlarına dek zorluyor ve ideolojik aygıtın ironik biçimde tepetaklak edilmesinin ötesine geçen bazı soruları gündeme getiriyor. Geçmişle revizyonizm ya da nostaljinin ötesinde bir ilişki kuran bir arşiv oluşturuyorlar, komünizmle ilişkileri de sorgulanmaya açık.