Hans-Peter Feldmann
Antrepo No.3

1941, Düsseldorf. Düsseldorf'ta yaşıyor.

Hans-Peter Feldmann 1960'ların sonlarında ve 1970'lerin başında kitaplar, fotoğraflar ve bulunmuş malzemelerle çalışmaya başladı. Sanat, siyaset ve gündelik hayat arasındaki bağlantılar üzerine yeniden düşünme, amatörce eylemleri benimseme, hakikiliği ve nesneliği reddetme gibi kavramsal sanat pratikleri, özellikle sanatçının belgesel stratejileri kullanımında kendine has bir ifade buldu. 1968 yılında, fotoğrafik imgelerin yaygın kullanımının aksine nesnel bir yaklaşımla toplanıp düzenlenmiş fotoğraf dizileri içeren Bilderhefte (Resim Kitapları) adlı ilk kitaplarını üretti.
Feldmann'ın kitapları, fotoğrafı gerçeklik olarak algılanan, böylelikle mevcut ideolojik yapıyı onaylayan bir ürün olarak açığa çıkarmanın araçlarını sunuyor. Sanatçı kırk yıldır fotoğraftaki çeşitli kullanım ve temaları topluyor. Portre. Bir Kadının 50 Yılı (1994) adlı kitabı bu çokzamanlı arşive nüfuz etmeyi mümkün kılıyor. Kitap, bir kadının çocukluğundan elli yaşına kadar çekilmiş ve kronolojik olarak dizilmiş üç yüz kadar fotoğrafından oluşuyor. Bir yabancının geçmişine yapılan bu resimli yolculuk, Avrupa'nın savaş sonrası neslinin kolektif hafızasını harekete geçiriyor. O yaşlarda ve benzer bir geçmişe sahip herhangi biri bu sıradan sahnelerde isimsiz kadının yerini alabilir. Koleksiyonun doğasındaki bu uyumluluk özel yaşama dair normların fotoğraf aracılığıyla temsil edilmesi, sergilenmesi ve onaylanmasının tipik özelliklerini vurguluyor.

Ekmek (2008), ortası yenmiş, geride kalan kabuğun bir yokluk ve boşluğu çerçevelediği bir ekmek diliminden oluşuyor. Kabuk beyaz bir müze kaidesi üzerinde bir heykel gibi sergileniyor. Yaşamın ve emeğin ama aynı zamanda güvensizlik ve fakirliğin de simgesi olarak ekmeğe dair metaforları canlandıran bu küçük, gösterişsiz çalışma tam anlamıyla anıtsal bir nitelik taşıyor.