1970, İstanbul. İstanbul'da yaşıyor.
Canan Şenol yapıtında feminist bir konum benimsiyor ve kurumların düzeltici ve normalleştirici rolüyle ve gündelik hayatı yapılandıran farklı dinsel, siyasal ve ataerkil temellerle ilgileniyor.
Şenol, Çeşme (2000) adlı işinde Marcel Duchamp'ın ünlü yapıtına ve Bruce Nauman'ın Çeşme Olarak Otoportre'sine gönderme yapıyor. Cinsel kimlik perspektifinden ve görünürde periferideki bir coğrafi bağlamdan bakarak bu iki yapıtı tersine çeviriyor ve çağdaş Batı sanatının büyük anlatısını sorguluyor. Bu video, doğaçlama bir tiyatro sahnesi gibi kullanılmış siyah bir örtünün önünde sallanan bir çift şişkin kadın göğsünü yakın çekim gösteriyor. Göğüslerden ağır ağır ama sürekli olarak süt akıyor, duyduğumuz tek ses de damlayan süt sesi.
İbretnüma (2009) adlı animasyonlu videonun baş karakteri, güneydoğu Anadolu'da yaşayan fakir bir ailenin inanılmaz güzellikteki kızı. Filmin hikâyesi eski halk masallarını çağrıştırıyor, anlatı tarzı da Binbir Gece Masalları'na benziyor, ama laik değerlerle ahlaki muhafazakârların ve kurumsal dinin yeni yeni ortaya çıkmaya başlayan duyarlılıkları arasında gidip gelen gerilimlere boğulmuş Türk toplumunda kadının çağdaş bağlamını konu ediniyor. Anlatı, baş karakterin hayatı aracılığıyla evlilik ve aile kurumlarının baskıcılığını, kadın bedeninin siyasal ve dinsel bir meta haline getirilmesini; kadın güzelliği kavramının, oryantalistleştirmenin ve tüketim sömürüsünün topos'u olarak kullanılmasını sorunsallaştırıyor. Videoda çoğu orijinallerinden uyarlanmış ve kolajlı parçalarla birleştirilmiş klasik Osmanlı minyatürlerini ve hat sanatını andıran zengin bir görsel dağar kullanılıyor.
)
)
)