1964, Hamburg. Berlin ve Viyana'da yaşıyor.
Simon Wachsmuth tarih ve sanat tarihinin üst anlatılarında yer alan kör noktaları ve umulmadık sonsözleri araştırıyor. Cehalet durumlarıyla, belirli bir olay hakkında bilgiye sahip olunmadığında ortaya çıkan temel enformasyon eksikliği gibi durumlarla ilgileniyor. Çalışmalarında çoğunlukla arşive ve sözde-bilime dayalı bir yaklaşım uyguluyor ve sınırlı biçim dağarcığı izleyiciyi kendi düşünce ve çağrışımlarını geliştirmeye teşvik eden bir açıklığa imkân tanıyor.
Mekâna özgü projenin başlığı olan Parabasis (2009) antik Yunan tiyatrosunda tüm oyuncuların sahneyi terk ettiği ve koronun izleyicilere doğrudan hitap ederek çoğunlukla yazarın günün siyasi konuları hakkındaki düşüncelerini ifade ettikleri safha anlamına geliyor. Sanatçı temel olarak varlık ve konuşma aracılığıyla işleyen parabasis biçimini, imgeler, nesneler ve onların temsillerinin dünyasına tercüme etmeye girişmiş.
Parabasis, insan elinden çıkmış en eski tapınma yeri olan ve MÖ 10.000 yıllarında inşa edilmiş Göbekli Tepe'de başlıyor ve Avrupa ile Asya arasında bir denizaltı raylı tünel sistemi olan Marmaray'ın inşaatı sırasında keşfedilen, İstanbul'un en eski yerleşim yerinin kanıtı olan bir alanda, 2005 yılında sona eriyor.
Bu tarihöncesi tanıklar, Piero della Francesca'nın Konstantinopolis'in kurucusu İmparator Konstantin'in zaferini tasvir ederek Hakiki Haç Efsanesi'ni anlatan Arezzo'daki duvar resimleri (1447-1466) ya da Tanrılar Savaşı, yani kuzeybatı Anadolu'nun Antik Yunan kenti Pergamon'da (günümüz Türkiye'sindeki Bergama) bulunan MÖ 2. yüzyıldan kalma Zeus Sunağı gibi Batı sanatının çeşitli önemli eserleri ile zıtlık oluştururlar. Söz konusu sanat eserleri Avrupalı ve Türk özfarkındalığına ve anlayışına ilişkin birtakım tartışmalı meseleleri ele almak için bir çıkış noktasıdır.
)
)
)